In gesprek met Suzanne Klaassen, D66 statenlid van Noord Holland.
We spreken af op het provinciehuis ‘Paviljoen Welgelegen’ in Haarlem. Bij de receptie word ik ontvangen en geholpen door een allervriendelijkste mevrouw. Wat een visitekaartje! Suzanne haalt me op en brengt me naar een frisse lichte vergaderzaal. Daar begint fase twee van mijn onderzoek.

Ons huidige college van Gedeputeerde Staten (het dagelijks bestuur van Noord Holland) bestaat uit een coalitie van VVD, D66, PvdA en CDA. Zij gaan over veel zaken die ons dagelijks raken. Of het nu de wegen en het openbaar vervoer is waardoor we beter, veiliger of milieuvriendelijker van A naar B kunnen. Of de zorg voor droge voeten, bij zowel de burger als onze koeien. De provincie gaat erover. Maar hoe de keuzes gemaakt worden en met welke afwegingen? Via Suzanne krijg ik een klein inkijkje.

Ik vraag Suzanne waar ze trots op is als ze terugkijkt op de afgelopen vier jaar. Dat zijn gelukkig meerdere dingen. Onder andere hun initiatief om alle gelden die nog ergens op de plank liggen inzichtelijk te maken. Dit bleek een aardig bedrag. Om te voorkomden dat het op die planken ligt te verstoffen, is dat geld nu verdeeld en is vijfentwintig miljoen daarvan nu voor uitvoer van het klimaatakkoord gereserveerd.

Geven en nemen
Waar ze minder trots op is – en wat nog dagelijks pijn doet – is het compromis dat ze moesten sluiten over de hoeveelheid windenergie. De VVD was de grootste partij geworden met onder andere de belofte ‘geen windmolen erbij’. Dit resulteerde bij de onderhandelingen in een maximum op de hoeveelheid windenergie. Dat voelt nog steeds – elke dag – niet goed. Gelukkig kregen ze er ook veel voor terug: niet bouwen in het groen, extra geld voor natuur en een goede portefeuilleverdeling (ruimtelijke ordening en duurzaamheid gingen naar D66). Daardoor ligt er nu een gedegen en gedragen Routeplanner Energietransitie 2020-2050 en Omgevingsvisie NH2050. Én het heeft ervoor gezorgd dat ze aan tafel zaten bij de landelijke klimaattafels en zo input konden leveren voor het concept klimaatakkoord.

Weten voor wie je het doet
Suzanne bleek vroeger veel extremer in haar denken. Ze was echt van de natuur en begon bij Groen Links. Gaandeweg ontdekte ze dat het programma van Groen Links toch te eenzijdig vond. Ook de snelheid waarmee Groen Links te werk gaat vond ze lastig. In haar ogen verlies je daarmee tijd voor draagvlak bij de burger. Via een uitgebreide zoektocht kwam ze bij D66 terecht. Daar voelt ze zich helemaal thuis. En nu ze in Noord Holland ook echt aan de knoppen zit, merkt ze dat de compromissen er voor zorgen dat ze voor een veel groter deel van de bevolking iets betekent, in plaats van alleen voor haar achterban. En dat voelt eigenlijk nog beter.

Informeren over achterliggende belangen en keuzes
Schiphol uitbreiden ja of nee? Dit was één van de stemwijzer vragen, waar ik dacht dat D66 net als Groen Links volmondig nee tegen zou zeggen. Nou niet dus. Suzanne legt uit waarom. Allereerst omdat het alternatief, een dependance bij Lelystad, nog schadelijker is voor de natuur en het milieu. Daarnaast gelooft D66 er niet in dat een stop op uitbreiding er ook voor zorgt dat Schiphol (lees het vliegverkeer op Schiphol) dan automatisch milieuvriendelijker wordt. D66 gelooft dan meer in specifieke wet- en regelgeving. Denk aan het verbod op CFK’s in koelkasten en de verplichting van de katalysator bij auto’s. Daar bereik je meer mee.

Korte termijn versus lange termijn
Een ander groot thema is de bodemdaling. Dit gaat over de veenweidegebieden in Noord Holland. Voor de landbouw en veeteelt wordt het slootpeil in deze gebieden kunstmatig laag gehouden. Anders kunnen de boeren het land niet bewerken en krijgen de koeien ’te natte voeten’. Geen probleem toch, zou je zeggen. Niets is minder waar. Door het lage slootpeil verteert het veen. Wat zorgt voor extra bodemdaling en het vrijkomen van CO2. Veel CO2. Wel 2% van onze totale uitstoot (= de uitstoot van zo’n 2 miljoen auto’s). Plus dat een bodemdaling aan de ene kant en een zeespiegel stijging aan de andere kant, voor Noord Holland best een gevaarlijke situatie oplevert. En het laaghouden van het slootpeil, of eigenlijk het wegpompen van al dat water, kost weer een hoop energie en geld. Tegelijkertijd wil je natuurlijk ook dat boeren hier een goede boterham kunnen blijven verdienen. Dus zijn we nu met vooruitstrevende boeren en allerlei instanties aan het onderzoeken wat mogelijke oplossingen en alternatieven zijn.

Mijn conclusie
Tijdens het gesprek springen er voor mij twee dingen uit: #1 dat Suzanne en haar cluppie niet over één nacht ijs gaan. Ze weten waar ze het over hebben. Ze laten zich goed informeren of doen gedegen onderzoek. En ze vinden draagvlak zo belangrijk dat daar tijd voor wordt ingeruimd en vrijgemaakt. #2 dat politiek altijd geven en nemen is. Immers als iedereen bij zijn standpunt blijft, dan kom je helemaal nergens. En om in de geest van Suzanne te blijven; dat is ergens maar goed ook, want dan ben je eigenlijk aan het werk voor een veel grotere groep mensen in Noord Holland dan alleen je eigen achterban. En dat voelt goed!

Dat je hier juist heel anders over kunt denken, blijkt tijdens mijn gesprek met de PVV-ers Joost en Marco. Daarover meer in mijn volgende blog. Evenals een inkijkje in NIDA die, tot mijn grote verrassing, wel in de top drie van mijn stemwijzeruitslag zat.

Wordt vervolgd…..