Is mijn opdracht klaar. Heb ik eindelijk weer tijd om te focussen op bubbelwerk. Komt er een blijf-vooral-thuis-zit virus op visite.

In plaats van het onderzoeken van andere bubbels via verrijkingsdagen, word ik min of meer gedwongen in mijn eigen bubbel te duiken.

Niks mis mee. Het is best lekker om me in mijn eigen gelijk te koesteren. Zeker als ik niet goed in mijn vel zit of overdonderd word door zo’n ongenode gast. Dan heb ik helemaal geen zin en ruimte om mijn eigen bubbel ter discussie te stellen.

Alleen blijkt dat ik die andere bubbels niet alleen nodig heb ter uitdaging, maar ook als voeding. Dat ontdek ik als ik vrijdag even naar de boekhandel mag om twee broodnodige boeken voor mijn thuis scholende kind op te halen.

Wat fijn om dat gesprekje te hebben! Om even in aanraking te komen met anderen en hun invalshoeken. Juist als mijn eigen bubbel tijdelijk niet zo positief is, blijkt dat kleine contact met die andere werelden een gaatje voor wat frisse lucht te veroorzaken. En door datzelfde gaatje een klein beetje van die dikke mist uit mijn eigen bubbel te ontsnappen.

In de boekhandel zijn we het snel eens: Rutte doet het fantastisch en we boffen in Nederland eigenlijk met alles. Om daarna heerlijk van mening te verschillen over wat nu goed is voor onze kinderen. Structuur en gelijk doorgaan of even niks en hun de tijd gunnen om aan deze nieuwe wereldorde te wennen.

Zo, mijn bubbel kan er weer even tegenaan.