Geschreven door gast bellenblazer Angela Weerden

Toen ik laatst ergens vertelde dat ik een airco op mijn slaapkamer had, kreeg ik direct van alle kanten te horen dat dit toch wel helemaal fout was. Iemand zei zelfs: ‘dat is echt not done!’. Het raakte me, want er werd verder niets gevraagd, alleen geoordeeld. En ja natuurlijk weet ook ik dat we voorzichtig moeten zijn met energie in deze tijd van klimaatverandering. Mijn kant van het verhaal is dat wij slapen onder een schuin dak gericht op het Zuiden en ik een erg slechte slaper ben. Elk beetje wat mij kan helpen om hier iets aan te doen, pak ik met beide handen aan. Want dit euvel zorgt ervoor dat ik regelmatig moeite heb om de dag door te komen.

De dagen daarop daar wat verder over nadenkend, kwam ik tot de conclusie dat ikzelf geen haar beter was. Want ook ik heb vaak mijn mening klaar. Hoe vaak vraag ik door naar achtergronden en het waarom van de acties of meningen van mensen? Steeds vaker viel het mij op in het klein, thuis aan de eettafel met gezin of vrienden dat het voeren van een discussie eerder komt dan het aangaan van de dialoog. Ook in het ‘groot’, ons land, de wereld zie je dit gebeuren. Het gaat daarbij steeds om uiterste standpunten die door groepen mensen ingenomen worden, waar de strijd verhard en stellingen worden opgetrokken rondom de eigen groep.

Bijvoorbeeld over de klimaatveranderingen: van ‘niets aan de hand, ze maken ons van alles wijs om ons te beperken’ tot ‘die klimaat ontkenners zijn van het padje, je ziet het toch overal in de wereld gebeuren?’. En dan de toeslagenaffaire: van ‘waar rook is, is vuur’ tot ‘wat heeft de overheid de mensen onrecht aan gedaan!’. Vergeet ook de nieuwe transgenderwet niet, ‘zelfbeschikkingsrecht is het grootste goed’ tot ‘straks staan er allemaal mannen in vrouwenkleedkamers te gluren’. En zo kan ik wel doorgaan met de boerenacties, de oorlog in de Oekraïne, de corona aanpak enz.

Hoe meer ik er op let, hoe meer ik het zie gebeuren. Zopas nog op mijn werk. Collega’s hebben bedacht dat het leuk is om begeleiders van een groep kinderen een groen mutsje te laten dragen. Ik gelijk met mijn mening klaar: “dat zullen ze leuk vinden, zo’n mutsje op, mij niet gezien”. Ik bedoel maar………….

Drijvend in mijn bubbel wil ik het graag anders doen. In de eerste plaats steeds vaker doorhebben dat een (uiterste) mening niet zoveel toevoegt. Veel interessanter is het om door te vragen waarom mensen iets denken of doen. Misschien vind je elkaar dan nog steeds niet, wél is je contact of relatie goed gebleven. Dan blijft er altijd een lijn over om met elkaar te praten. In mijn laatste voorbeeld had ik dan gehoord dat er een actie is voor kinderen ‘samen groen’ en dat dat mutsje daar zichtbaar uiting aan geeft. Dat is herkenbaar voor kinderen. Ik vind het nog steeds ‘mutsig’, maar er is wél goed over nagedacht

Deze bubbel is geschreven door gast bellenblazer Angela Weerden. Wil je ook meeblazen, maak dan gebruik van het contact formulier of start de dialoog hieronder.