Ik loop met mijn vent door onze eigen Waterleidingduinen. Als twee ondeugende kinderen besluiten we onze schoenen uit te doen en vervolgen ons pad op blote voeten. We voelen de verschillende ondergronden. Van koel zacht duinzand tot koude kille stenen. Van kietelend gras tot licht prikkende dennennaalden. Het directe contact met de grond zorgt dat we nog bewuster zijn van onze omgeving.
Ik waan me op de steppen van Zuid Afrika. Bronstige herten brullen als leeuwen. Hinden dartelen als antilopen over de kale vlakte. Een stukje verderop loop ik door metershoge varens, ons eigen Tropisch regenwoud.
Wanneer ik tussen de takjes en pijnlijke eikeltjes loop, moet ik mijn tempo aanpassen. Ik schakel terug naar een lagere versnelling. De gewaarwordingen onder mijn voetzolen maakt dat ik mijn aandacht wel bij het hier en nu moet houden. Het nodigt mij uit om op een andere manier te kijken, om mijn omgeving echt te ervaren en te voelen.
Wat een contrast met mijn dagelijkse rat race. Waar ik zelfs als Toos Bewust Werkeloos nog te vaak bezig ben met wat moet komen. Of energie verspil aan hoe het had moeten zijn. Waar ik vergeet stil te staan en bewust rond te stappen in de weerbarstige realiteit. Om even in te tunen met al mijn zintuigen. Om mezelf open te zetten voor al het moois dat er ook is.
Ik besluit ter plekke om ook in het dagelijks leven vaker ‘mijn schoenen uit te trekken’. Om tussen de voor de hand liggende eikeltjes op zoek te gaan naar dat zachte zand en de kietelende grassprietjes.
Weer een leuk stukje en zooo waar! Kom nou maar gewoon naar kantoor!!
>
Ben er nu 🙂
Prachtig!
🙂 dankjewel Dave
Mooi geschreven Marieke!
Dankjewel Chiquita. Altijd fijn om te horen 🙂