Onderweg naar mijn laatste les ‘columns en blogs’ bij de schrijversacademie. Ik vlieg met windkracht zes in de rug over het fietspad. Dat wordt terug aanpoten. Het lijkt wel symbolisch voor de zin die ik heb in deze bijeeenkomst. En de weerzin die ik voel omdat dit de laatste is.

Een half jaar lang zijn we elkaars trouwe lezers en ghost writers geweest. We hebben elkaar via onze blogs en verhalen beter leren kennen. Een mooi stel bij elkaar. Heerlijk divers. Van oud belastingdienstmedewerker tot begrafenisonderneemster. Van moeten vluchten uit de Balkan tot willen emigreren naar Schotland. Van scharrelhippie tot politiek correct. Ik ga jullie missen. De verschillende kijken op het leven. De andere interesses en schrijfstijlen. Het gebeurt niet vaak dat zo’n rijkdom aan perspectieven in mijn schoot geworpen wordt.

P.s. Ik krijg deze laatste les nog een mooie opdracht mee; het kan best scherper, explicieter, duidelijker. Je bent gewaarschuwd!