Mam… mama… mamáa…. Maar mama is moe. Ze ligt met haar prachtige haardos tegen het raam van de Intercity naar Nijmegen.
Bij Schiphol zijn ze ingestapt. De iets oudere stoere broer, het jonge blije meisje en de moeder. Ze moeten vast een eind want de I-pad is mee. Hij wordt meerdere malen uitgewisseld tussen de twee.
Bij Amterdam Zuid wordt het drukker in de trein. Naast mij komt een oudere meneer met een rossige snor en een vuilnisbakkie zitten. Het beestje is nogal zenuwachtig en vraagt regelmatig om een portie bemoediging door zijn koppie met dezelfde kleur snorharen als zijn baasje op je been te leggen. Even aaien en hij kan er weer een poosje tegenaan.
Mams is door de drukte weer helemaal bij de pinken en wijst haar kroost op een steeds dichterbij komend ruimteschip. ‘Kijk eens, weten jullie wat dat is?’ Wat een ‘jaha’ en ’tuurlijk’ oplevert. Daarna wordt het hele gebouw met bewondering tot op elke millimeter bestudeerd en becommentarieerd: Kijk daar kom je dan vandaan …. En daar loop je naar binnen …. En kijk daar voetballen ze dan …. En daar loop je gewoon onder Johan Cruijff door!!!
Ze worden even onderbroken door de intercom: ‘U zit in de Intercity richting Nijmegen. De volgende station is Amsterdam Bijlmer Arena’.
De jongste van de twee, ik schat haar een jaar of zes, is niet meer te stoppen. ‘Mam, kijk dan, kijk dan, je zou hier moeten uitstappen mam! Dan heb je echt geluk! Moet je kijken naar al die trappen, en daar nog meer en nog meer. Wouw! Ongeloof, ontroering en bewondering klinken tegelijk door in dit kleine meiske haar woorden.
Als vanzelf ontstaat er een grote glimlach op mijn gezicht. Ik voel de geluksbubbeltjes als prik in een glas fris in mijn buik omhoog borrelen. Ik kijk even mee door haar ogen en zie de prachtige lege opgeruimde perrons van de Bijlmer Arena. Met in het midden een imposant schouwspel van immense roltrappen. En dat alles in de buurt van een heus ruimteschip. Ik geloof even oprecht dat wanneer je hier woont en je mag op dit station uitstappen dat je dan de aller gelukkigste bofkont van de hele wereld bent.
En na het lezen van dit mooie verhaal.zit ik ook met een glimlach op mijn gezicht:)
Yeah het is besmettelijk 🙂 🙂